Rozwój dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym
Na co zwrócić uwagę w rozwoju dziecka przedszkolnego i wczesnoszkolnego?
Rozwój dziecka w wieku przedszkolnym podporządkowany jest coraz intensywniejszemu rozwojowi intelektualnemu, którego celem jest przygotowanie przedszkolaka do edukacji szkolnej. Edukacja przedszkolna polega często na ćwiczeniu logiki. Niestety im silniejszy nacisk kładziemy na rozwój logiki, tym bardziej dewastujemy naturalne zdolności małego dziecka tj. pamięć fotograficzna, kreatywność, wyobraźnia, zdolności językowe, muzyczne i matematyczne.
Rozwój dziecka w wieku przedszkolnym pozwala na ocenę ryzyka późniejszych dysfunkcji i problemów w nauce szkolnej. Najważniejsze jednak, że rozwój dziecka w wieku przedszkolnym można uzupełnić i zapobiec kłopotom w nauce szkolnej. Trzeba jednak poddać go dokładnej analizie, aby znaleźć najsłabsze jego punkty, a następnie wzmocnić je. Pełną wiedzę uzyskasz tylko podczas szkoleń dla rodziców.
Choć naturalne zdolności zaczęły już wygasać, to nadal można je odzyskać i rozwinąć. Nie wolno jednak z tym zwlekać, gdyż na niekorzyść dziecka działa nie tylko wiek, ale także edukacja przedszkolna, a następnie wczesnoszkolna, która silnie ćwiczy logikę, przyspieszając proces zaniku zdolności.
Zagrożenia dla rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym
Do 6 roku zakończy się najważniejszy okres w życiu – okres największej plastyczności mózgu. Od tej pory wprowadzenie jakichkolwiek poprawek i zmian w rozwoju neurologicznym będzie niezwykle trudne, a czasem może nawet niemożliwe.
Dlatego to ostatni moment, aby spojrzeć krytycznym okiem na dotychczasowy rozwój i zlokalizować problemy. Jeśli odważysz się to zrobić, będziesz mieć szansę uzupełnić zaniedbane obszary rozwoju.
Teraz możesz z dużym prawdopodobieństwem przewidzieć dysfunkcje, ale co najważniejsze – możesz jeszcze im zapobiec.
Liczba dzieci z dysfunkcjami rozwojowymi stale rośnie. Ta wzrostowa tendencja prowadzi do tego, że w 2025 roku aż 25% uczniów będzie miała dysleksję. Mamy jeszcze szansę to zmienić!
Zdaniem nauczycieli aż 60% uczniów pierwszej klasy boryka się z problemami rozwojowymi, które uniemożliwiają uczenie się.
Jeśli więc obserwujesz u przedszkolaka problemy ze skupieniem uwagi, rozpraszanie się lub problemy ze spokojnym usiedzeniem na miejscu, to musisz wiedzieć, że to „samo” nie minie. Nie pomoże też strofowanie i wprowadzanie dyscypliny.
Możesz jednak pomóc dziecku. Do 6 roku życia możesz uzupełnić zaniedbane obszary i zapobiec problemom szkolnym. I tylko TY możesz to zrobić.
Powyższy rysunek pokazuje, jak u statystycznego polskiego dziecka nie w pełni rozwinięte są pierwsze trzy poziomy funkcjonalne mózgu. Dzieje się tak dlatego, że nie jesteśmy świadomi, jakie umiejętności są kluczowe dla rozwoju, a jakie nie.
W okresie przedszkolnym możemy nie zauważać problemów, gdyż mózg nie jest narażony na intensywną pracę, a dziecko głównie się bawi. Tymczasem kiedy pójdzie do szkoły, wyzwania zaczną się mnożyć. Rodzice oczekują wtedy, że młody człowiek nauczy się czytać, liczyć, a do tego będzie biegać, skakać i wspinać się po drabinkach. Nie uda się to, o ile nie uzupełnimy zaniedbanych obszarów rozwoju.
Koncentracja w rozwoju dziecka przedszkolnego
Większość pierwszoklasistów ma kłopoty z koncentracją i nie potrafi siedzieć przez kilkanaście lub kilkadziesiąt minut, co jest wymagane i konieczne przy nauce czytania, pisania i matematyki.
U podłoża tych problemów leży nieprawidłowy rozwój ruchowy, manualny oraz niewygaśnięte odruchy z pierwszego roku życia, których istnienia rodzice nie byli świadomi i nie wiedzieli, że powinny wygasnąć.
Przypomnij więc sobie, jak przebiegał rozwój w pierwszym roku. Okazuje się, że pełzanie i raczkowanie są kluczowymi umiejętnościami w zakresie programowania mózgu i świadczą o rozwoju aż 3 poziomów funkcjonalnych mózgu, przy czym wszystkich poziomów jest 7.
Niemowlę powinno pełzać ruchem naprzemiennym, z ogromną dynamiką na dystansie 50 m dziennie. Powinno następnie raczkować – prawidłowym ruchem naprzemiennym, z ogromną dynamiką na dystansie 400 m.
Niestety istnieje bardzo wysoka korelacja między dysleksją, a nieprawidłowym przebiegiem rozwoju motorycznego, co zostało dowiedzione w badaniach naukowych. Dlatego zanim maluch pójdzie do szkoły, warto poprawić organizację neurologiczną.
Lateralizacja w rozwoju dziecka przedszkolnego
W okresie 3-6 lat oczekujemy, że ustali się lateralizacja, czyli dominująca strona ciała. Większość rodziców zbyt szybko stwierdza, że u ich pociechy wiodąca jest prawa ręka (rzadziej lewa).
Wczesne określenie wiodącej ręki nie jest do niczego potrzebne, a może doprowadzić do skrzyżowania lateralizacji, a to oznacza kłopoty z nauką szkolną, w tym problemy z czytaniem.
Mimo iż nikt dzisiaj nie wiąże lewej ręki dziecka i wiemy, że mózg musi sam dokonać wyboru ręki wiodącej, to nadal nie zdajemy sobie sprawy, jak codziennie, wiele razy dziennie sugerujemy dziecku wybór ręki i zaburzamy proces lateralizacji. Robią to rodzice, wychowawcy przedszkolni, a nawet logopedzi.
O tym jak możemy zniszczyć rozwój dziecka, dając mu w nieodpowiednim czasie nieodpowiednią hulajnogę, dowiesz się na szkoleniu Ruch kluczem do inteligencji.
Ingerencja w proces wyboru dominującej ręki ma katastrofalne skutki. Rodzice i opiekunowie skupiają swoją uwagę na rękach, zbyt szybko twierdząc, że proces się zakończył i ćwicząc w ich mniemaniu właściwą rękę. Najczęściej proces nadal trwa, a dziecko mogłoby dokonać zmiany. Niestety dorośli w tym przeszkadzają.
Proces lateralizacji dotyczy też wyboru dominującego oka, ucha oraz nogi. Oko i ucho są najczęściej pozostawione same sobie. Dzięki temu mózg sam może dokonać wyboru. Niestety noga nie ma tyle szczęścia.
Przykład
Załóżmy dla ustalenia uwagi, że mózg chciałby wybrać za wiodącą stronę lewą. Tymczasem dorośli, działając w dobrej wierze, na podstawie mylnych przesłanek, sądzą, że jest to strona prawa. Ćwiczą więc prawą rękę. Tymczasem prawa ręka nigdy nie będzie tak sprawna, jak lewa mogłaby być, gdyby pozwolono jej ćwiczyć.
Dodatkowo dorośli nieodpowiednio dobranymi zabawkami (jak na przykład hulajnogą) zaburzają również proces wyboru wiodącej nogi. Wybór wiodącego oka i ucha następuje najczęściej samoistnie.
Dodatkowo sytuację komplikują konsultacje u logopedy, który nie skupia się na ćwiczeniach aparatu mowy, ale wykonuje szereg innych aktywności, które mają charakter ogólnorozwojowy. Niestety logopeda nie ma świadomości, że niechcący zaburza proces lateralizacji.
Wtedy w wieku 6-7 lat okazuje się, że dziecko jest praworęczne, obunożne, lewooczne i lewouszne – czyli ma skrzyżowaną lateralizację. W tym układzie dysleksja jest gwarantowana. Będzie miało bardzo duże problemy, aby nauczyć się czytać przez składanie liter. Po wielu monotonnych ćwiczeniach może nauczyć się składania liter, ale będzie czytać bez zrozumienia.
Jedynym sposobem, aby uniknąć szkolnych problemów w nauce czytania, jest nauka czytania metodą Cudowne Dziecko. Metody szkolne będą dla dziecka nieosiągalne. Nie przyniosą mu sukcesów, a jedynie frustrację.
Jednakże, aby osiągnąć sukcesy w nauce czytania metodą Cudowne Dziecko, potrzebujemy czasu i systematycznych, choć łatwych i krótkich działań. Rozpoczęcie nauki w wieku 6-7 lat wiąże się zazwyczaj ze stresem i oczekiwaniami rodziców i nauczycieli. Tymczasem nauka powinna się odbywać w atmosferze miłości i akceptacji. Dlatego powinna być rozpoczęta w wieku przedszkolnym, ale jak najwcześniej.
Badania stwierdzające dysleksję są przeprowadzane dopiero, kiedy dziecko ma 10 lat, ale wtedy jest już za późno na stymulację mózgu i zmianę organizacji neurologicznej. Nadal możemy uczyć czytania metodą Cudowne Dziecko, aby pomóc dziecku w nauce, jednak niewielkie są szanse na poprawę połączeń nerwowych.
Polecane Artykuły
Jak wspierać rozwój dziecka w wieku 3-6 lat
Jak wspierać rozwój dziecka w wieku 7-10 lat
Polecane produkty
Program komputerowy "Cudowne czytanie"
Program komputerowy "Cudowna matematyka"
Czytanie dla rozwoju. Wczesnodziecięca nauka czytania metodą Cudowne Dziecko
Gry i zabawy matematyczne dla dzieci
Polecane szkolenie