Na początku, kiedy mamy siłę, powinniśmy spacerować po równym, łatwym terenie z jak największą szybkością. Mogą to być alejki w parku.
Jeśli spacerujemy regularnie i aktywność fizyczna nas nie męczy, spacerujmy po trudniejszym terenie, ale również w szybkim tempie. Wybierzmy na przykład podejście pod górę lub teren leśny, gdzie trzeba wysoko podnosić nogi.
Szybki marsz będzie bardzo korzystny dla rozwoju mózgu dziecka i dla poprawy sprawności mózgu rodzica.
Kiedy poczujemy zmęczenie, zwolnijmy i zacznijmy cieszyć się pięknem przyrody.
O tej porze roku możemy zbierać liście, kasztany czy grzyby.
Dlaczego bez wózka?
Jeśli dziecko potrafi już chodzić, nie zabierajmy na spacer wózka. Tylko samodzielne chodzenie przyniesie korzyści dla rozwoju mózgu.
Siedząc w wózku dziecko nie wykonuje aktywności fizycznej, nie wzmacnia połączeń między prawą a lewą półkulą, nie ćwiczy ruchów naprzemiennych, nie rozwija serca, płuc czy mięśni.
Nawet jeśli z maluszkiem spacer będzie bardzo krótki, przyniesie on o wiele więcej korzyści, niż długa jazda wózkiem.
Wózek jest pomocą dla NAS – rodziców, gdyż pozwala NAM spacerować dłużej, dotrzeć do miejsc, gdzie dziecko nie dojdzie, daje też gwarancję bezpieczeństwa – gdyż dziecko nie oddali się samowolnie.
Spacer bez wózka jest dla NAS trudniejszy, ale prowadzi do lepszego rozwoju neurologicznego dziecka.
Dlaczego bez trzymania?
Podczas spaceru pozwólmy dziecku spacerować samodzielnie. Spacer daje nam okazję do ćwiczenia równowagi, a więc także do rozwoju mózgu.
Dziecko, które jest trzymane za rękę, nie ma takiej okazji. Podtrzymując się osoby dorosłej, nie stara się samodzielnie utrzymać równowagi.
Ponadto, kiedy dziecko ma podniesioną rękę, zmienia się środek ciężkości, a jego ciało jest w nienaturalnej pozycji – utrzymanie równowagi jest wtedy trudniejsze, dlatego też dziecko chwyta rodzica za rękę.
Samodzielny spacer pozwala ćwiczyć ruchy naprzemienne, co poprawia połączenia między dwiema półkulami mózgu. Trening równowagi również poprawia sprawność mózgu – również intelektualną.
W przypadku małych dzieci, zacznijmy od bardzo krótkich dystansów, ale codziennie zwiększajmy długość spaceru, a z czasem również jego tempo.