W mózgu noworodków nie ma ośrodków czytania

W mózgu noworodków nie ma ośrodków czytania. Są ośrodki wzroku, mowy, ruchu, ale brakuje obszaru dekodowania pisma.

Mózg współczesnego człowieka nie różni się niczym od mózgu naszych przodków sprzed 20 tysięcy lat. Potrafimy czytać i pisać, choć nasz mózg nie jest do tego stworzony.

Czy to nie paradoks, że człowiek potrafi nauczyć się czytać. Jak to możliwe, że nabywamy tę umiejętność, chociaż pismo zostało wynalezione zaledwie 5 i pół tysiąca lat temu w Mazopotamii – pyta neurobiolog, Stanislas Dohaene z College de France.

Nadal mamy mózg człowieka prehistorycznego, w którym nie wykształciły się funkcje rozpoznawania liter i przekazywania treści pisanych. Pewne obszary mózgu, przeznaczone do innych zadań, zostały zagospodarowane na potrzeby systemu zdolnego opanować umiejętność czytania.

Od czego się zaczęło?

Ryty i malowidła naskalne to pierwsze zakodowane informacje stymulujące ludźki zmysł wzroku. Odwołują się do naturalnej zdolności człowieka, który umie rozpoznać podstawowe formy geometryczne obiektów, które znajdują się w jego otoczeniu.

Obszar kory mózgowej odpowiedzialny za czytanie wykształca się w miarę, jak obraz figuratywny staje się bardziej anstrakcyjny.

Litery to najbardziej zaawansowana reprezentacja prostych form geometrycznych.

Recykling neuronów

Nowe wyzwanie kulturalne, nieprzewidziane przez ewolucję, zmusza nasz mózg do przeprogramowania mało używanych obszarów. Dohaene nazywa to recyklingiem neuronów.

Nieprzydatne funkcje zostają wyparte przez nowe, dostosowane do bieżących zadań.

Umysł człowieka jest dziełem zarówno biologii jak i kultury. Pozostaje zagadką w jaki sposób człowiek przyswaja wiedzę i tworzy sztukę.

Czytanie to jeden ze zdumiewających przejawów bogatej działalności kulturalnej człowieka.

Psychologia i neurobiologia łączą siły by wspólnie odkrywać obszary mózgu uczestniczące w procesie czytania.